25 jaar ervaring in veiligheidstrainingen: 'Als je er wat van zegt, wordt het alleen maar erger'

Michiel Meijer: ‘Agressie is van alle tijden. Het kwam in de Middeleeuwen al voor. Wat dat betreft dus niets nieuws. Wat wel nieuw is, zijn de social media waardoor alles veel eerder bij een veel grotere groep mensen bekend is. Bovendien hebben de social media en de digitalisering de mensen verwend: alles is overal direct te bestellen en binnen een dag in huis. Dat verwachten de mensen nu ook van de maatschappelijke dienstverlening: van de gemeente, de woningbouwcoöperatie, de zorginstellingen. Mensen hebben geen geduld meer: als ze iets aanvragen of nodig hebben, vinden ze dat ze er recht op hebben dat het direct geleverd wordt. Alles moet nu. En het gebruik van drugs is enorm toegenomen, het is ieder weekend raak: MDMA, XTC, GHB, al dan niet in combinatie met drank: het maakt mensen dol, niet voor rede vatbaar en bij GHB ook nog eens beresterk. Dat excessieve drugsgebruik is vaak de oorzaak van het geweld tegen hulpverleners.’

‘Wat ook toegenomen is, is het gevoel bij veel mensen dat de maatschappij aan het verruwen is. De moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh, de angst dat je niets meer mag zeggen over wangedrag omdat je anders een mes tussen je ribben krijgt, de moorden in het criminele milieu, bedreigingen op twitter, korte lontjes en grote bekken, het draagt allemaal bij aan dat gevoel.

Er is veel frustratieagressie. Een op de drie Amsterdammers heeft last van zijn buren. De zorg is tegenwoordig anders ingeregeld waardoor veel verwarde mensen, drugs- en drankverslaafden, demente ouderen en eenzame mensen niet opgevangen worden, maar thuis moeten blijven wonen. Ook als dat eigenlijk niet meer kan. Door de bezuinigingen in bijvoorbeeld de thuiszorg krijgen mensen soms de hulp niet die ze denken nodig te hebben. Dat kan leiden tot agressief gedrag naar de mensen van de gemeente die dit slechte nieuws komen brengen. En vaak zijn dat dan niet eens de ouderen zelf, maar de kinderen die hun frustratie niet voor zich kunnen houden. Gemeentes laten hun medewerkers nu preventief trainen om met dit gedrag om te gaan.’

‘Ook andere organisaties laten hun mensen vaker trainen: niet zozeer omdat de agressie toeneemt, wel omdat er - nu het economisch goed gaat - weer geld voor is. En omdat in sommige branches de situaties veranderd zijn. Zo zijn bij bepaalde horecazaken de openingstijden verruimd: ze zijn 24 uur per dag open. Dan krijg je ‘s avonds en ’s nachts te maken met klanten die onder invloed zijn van drank en drugs. Of met grote groepen voetbalsupporters die gefrustreerd zijn omdat hun club verloren heeft. Het is fantastisch om te zien hoe krachtig en vooral ook veerkrachtig mensen zijn. Hoe snel ze leren hun eigen grenzen te bewaken en op een adequate manier met lastig gedrag om te gaan. Het is prachtig dat ze na zo’n training weten: ik kan het, ik mag het, ik durf het. Dat zorgt voor zelfvertrouwen en plezier in het werk.

In de zorg zie ik dat andere religies andere gebruiken hebben en dat dat soms leidt tot lastige situaties die prima te handelen zijn als je op die situaties bent voorbereid en een Plan van aanplak hebt. Bij (van oorsprong) buitenlandse patiënten komen soms wel 60 tot 70 familieleden en vrienden tegelijk op bezoek. Onverstoorbaar vasthouden aan maximaal twee bezoekers per zieke zoals bij alle anderen, werkt niet. Dat leidt alleen maar tot frustratie en agressie. Wat wel werkt, is tijdig de beveiliging inschakelen die een familiekamer regelt, en een bezoekschema maakt. Een goed Plan van aanpak dus, waarin je vastlegt wat je voor, tijdens en na zo’n lastige situatie doet. Ook voor dit soort zaken denken we bij Veiligheidstrainigen.nl met onze klanten mee. Ook preventief.’

‘Omdat we vaak al lang bij dezelfde organisaties trainen, horen we vaak dat onze trainingen en aanpak werken. Zeker als het integraal wordt opgepakt, als iedereen getraind is en zich aan de afspraken houdt. Je ziet de eigenwaarde groeien en het plezier in het werk terugkomen. Daar doe je het voor, ja.’